Φακελάκια τσαγιού: Η ιστορία τους

Τα φακελάκια τσαγιού αποτελούν μια από τις πιο έξυπνες και εύχρηστες λύσεις για να απολαμβάνει κάνεις το τσάι του. Διευκολύνουν καθημερινά την ζωή μας και ιδιαίτερα αν είμαστε λάτρεις του τσαγιού και θέλουμε να δοκιμάζουμε συνεχώς διαφορετικά είδη. Το τσάι είναι επίσης ένα από τα πιο ευεργετικά ροφήματα που μπορεί να καταναλώσει ο άνθρωπος. Με ιστορία πολλών ετών καταφέρνει ως και σήμερα να βρίσκεται στις πρώτες θέσεις προτίμησης από το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων παγκοσμίως. Παρακάτω λοιπόν, θα μάθετε την ιστορία που κρύβεται πίσω από τα φακελάκια τσαγιού.

Πώς ξεκίνησε η ιστορία με τα φακελάκια τσαγιού

ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΧΗ

Τα πρώτα χρόνια της κατανάλωσης του τσαγιού, οι άνθρωποι το τοποθετούσαν σε μεγάλες τσαγιέρες. Τότε το τσάι ήταν σε ματσάκια και από πάνω τους έπεφτε το ζεστό νερό. Η διαδικασία αυτή καθώς και η ποσότητα του τσαγιού, που ήταν το λιγότερο ένα ματσάκι, αφορούσε ακόμη και αν κάποιος ήθελε να πιεί μόνο ένα φλιτζάνι. Αυτό όπως ήταν προφανές κατέληγε σε μεγάλη σπατάλη του τσαγιού και κάπως έτσι έκαναν την εμφάνιση τους τα πρακτικά φακελάκια.

Η ιστορία αναφορικά με τα φακελάκια τσαγιού παρουσιάζει μια διπλή εκδοχή. Δύο ιστορίες φαίνεται να διεκδικούν την εφεύρεση τους. Ας ξεκινήσουμε με την πιο διαδεδομένη που αφορά έναν έμπορο τσαγιού της Νέας Υόρκης, τον Thomas Sullivan. Ο ίδιος, το 1908, ήθελε να στείλει δείγματα τσαγιού στους πελάτες του προκειμένου να αυξήσει τις πωλήσεις του και για να το κάνει αυτό επέλεξε μικρά μεταξωτά πουγκιά. Ορισμένοι από τους πελάτες του νόμιζαν πως αυτά τα πουγκιά έπρεπε να βυθιστούν μέσα σε νερό προκειμένου να ετοιμαστεί το τσάι. Έτσι λοιπόν δεν άδειασαν το τσάι που βρισκόταν μέσα και κάπως έτσι τυχαία ανακαλύφθηκαν τα φακελάκια τσαγιού.

blank

Στη συνέχεια, ο Sullivan δεν είχε αντιληφθεί τι είχε συμβεί ώσπου άρχισε να δέχεται παράπονα για τις παραγγελίες τσαγιού που έστελνε, καθώς αυτές δεν βρίσκονταν μέσα σε πουγκιά. Κατάλαβε τότε την βολική χρήση που εξυπηρετούσε ο τρόπος αυτός φτιαξίματος τσαγιού και άρχισε να παράγει φακελάκια τσαγιού σε εμπορικό επίπεδο. Βέβαια το μετάξι ήταν και είναι ένα πολύ ωραίο υλικό αλλά πολύ ακριβό και για τον λόγο αυτό επέλεξε την γάζα για την τοποθέτηση του τσαγιού. Ένας βέβαια ακόμη λόγος που αντικαταστάθηκε το μετάξι ήταν γιατί δεν ήταν αρκετά διαπερατό για να διαχέεται το τσάι μέσα στο νερό.

Έτσι ο Sullivan σύντομα λάνσαρε στο εμπόριο «φακελάκια» τσαγιού από γάζα. Η ευκολία και η πρακτικότητα της «συσκευασίας» αυτής είχε μεγάλη ανταπόκριση και πολύ γρήγορα όλοι ζητούσαν το τσάι τους να είναι τοποθετημένο σε φακελάκια. Τα φακελάκια εκείνα είχαν περίπου τη μορφή που έχουν και τα σημερινά, δηλαδή ένα πουγκί με τσάι, δεμένο με ένα σχοινάκι και την ταμπελίτσα του τσαγιού στην άλλη άκρη.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΧΗ

Μια δεύτερη εξίσου διάσημη εκδοχή που πιθανόν να είναι και η αρχή πίσω από τα φακελάκια τσαγιού είναι αυτή της Roberta C. Lawson και της Mary Molaren. Στις 26 Αυγούστου του 1901, επτά χρόνια δηλαδή πριν από το Sullivan, οι δύο αυτές γυναίκες από το Milwaukee, υπέβαλαν αίτηση για κατοχύρωση διπλώματος ευρεσιτεχνίας τη «θήκη για φύλλα τσαγιού», γνωστή ως “Tea-Leaf Holder”, επιθυμώντας να διασφαλίσουν την εφεύρεση τους. Η αίτηση τους εγκρίθηκε στις 24 Μαρτίου του 1903, όμως οι ίδιες δεν προχώρησαν στην προώθηση της ιδέας αυτής για τα φακελάκια τσαγιού στην αγορά. Σύμφωνα με τις άνωθεν κυρίες, κατά την παρασκευή τσαγιού σε μια ολόκληρη τσαγιέρα, πολύ συχνά σπαταλούνται μεγάλες ποσότητες αυτού, το όποιο με το πέρασμα της ώρας κάνεις δεν θέλει να πιει καθώς έχει κρυώσει. Η συνειδητοποίηση αυτή τις οδήγησε στο να εφεύρουν ένα βαμβακερό, υφασμάτινο σακουλάκι, ραμμένο στο χέρι. Στο εσωτερικό του τοποθετούσαν τσάι, το οποίο μπορούσε κανείς να βάλει μέσα σε ένα φλιτζάνι και να το γεμίσει με βραστό νερό. Έτσι θα είχε φρέσκο τσάι όποτε και σε όποια ποσότητα επιθυμούσε. Επιπλέον με τον τρόπο αυτό και χάρις στο υφασμάτινο σακουλάκι δεν διαχέονταν τα φύλλα τσαγιού μέσα στο φλιτζάνι με το νερό.

blank

Τα φακελάκια τσαγιού και η εξέλιξη τους ως σήμερα

Με το πέρασμα των χρόνων το τσάι και συγκεκριμένα τα φακελάκια τσαγιού έγιναν όλο και πιο διαδεδομένα και αγαπητά. Κατά την διάρκεια του Α’ παγκοσμίου πολέμου, στη Γερμανία, η εταιρεία Teekanne άρχισε να μοιράζει στους στρατιώτες φακελάκια τσαγιού, ως μέρος του γεύματός τους. Τα φακελάκια αυτά ήταν μικρά βαμβακερά πουγκιά με τσάι και ζάχαρη έτοιμα για να τα βουτήξουν στο νερό. Αυτά είχαν το παρατσούκλι «βόμβες τσαγιού». Αυτήν ήταν και η αρχή της δημοφιλίας τους στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.

Τα πρώτα χάρτινα φακελάκια, παρόμοια με τα σημερινά, εφευρέθηκαν από τον Γουίλιαμ Χέρμανσον, ο οποίος εργαζόταν σε μια χαρτοβιομηχανία στη Βοστώνη. Ήταν φτιαγμένα από ίνες χαρτιού και είχαν μεγάλη αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίες. Πολλοί αμφισβητούσαν την χρήση του υφάσματος και ήταν διστακτικοί απέναντι σε αυτήν την ιδέα θεωρώντας ότι η γεύση του τσαγιού θα επηρεαζόταν. Ο Χέρμανσον όμως πούλησε την πατέντα του στην εταιρεία τσαγιού Salada Tea Company το 1930 και στα τέλη της δεκαετίας, τα φακελάκια του τσαγιού παράγονταν μαζικά σε πολύ μεγάλο αριθμό.

Αναφορικά με το σχήμα τους, τα φακελάκια συνέχισαν να έχουν σχήμα πουγκιού για αρκετά χρόνια, ώσπου αντικαταστάθηκαν από τα ορθογώνια φακελάκια το 1944. Το 1949, η εταιρεία Teekanne λάνσαρε το φακελάκι «διπλού θαλάμου», χωρίς την χρήση κόλλας, το οποίο χάρη στην ειδική τεχνική διπλώματος του χαρτιού άφηνε το νερό να κυκλοφορεί πιο ελεύθερα ανάμεσα στα φύλλα του τσαγιού, προσφέροντας ένα καλύτερο γευστικό αποτέλεσμα. Να σημειωθεί στο σημείο αυτό ότι τα φακελάκια του τσαγιού είχαν λανσαριστεί σε παρά πολλά σχήματα, από πουγκί, ορθογώνιο, τετράγωνο, στρογγυλό, κυλινδρικό, πυραμίδα και πολλά ακόμη με το πιο κλασικό να συνιστά ως σήμερα το τετράγωνο/ορθογώνιο φακελάκι.

Στάσεις απέναντι στα φακελάκια τσαγιού και πρωτοπόρες εταιρίες

Στις ΗΠΑ το φακελάκι σημείωσε γρήγορα τεράστια επιτυχία, αφού ήταν γρήγορο και βολικό. Στην Αγγλία από την άλλη, ο κόσμος το αντιμετώπισε αρχικά με σκεπτικισμό. Τη δεκαετία του ’50 ωστόσο, με την παγκοσμιοποίηση και την τάση για μια ευκολότερη και γρηγορότερη καθημερινότητα που ο χρόνος είναι χρήμα, τα φακελάκια άρχισαν να γίνονται πιο δημοφιλή και να εξαπλώνονται σιγά-σιγά σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο, και φυσικά σε όλη την Ευρώπη.

Η πρώτη εταιρεία που κυκλοφόρησε φακελάκια στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν η Lipton, το 1952, ενώ ήταν και η πρώτη που τύπωσε και οδηγίες χρήσης πάνω στην ετικέτα που ήταν δεμένη στο κάθε φακελάκι. Τέλος σας αναφέρουμε ότι αρχικά τα φακελάκια του τσαγιού κυκλοφορούσαν σε δύο μεγέθη, το ατομικό για το φλιτζάνι και το οικογενειακό για την τσαγιέρα. Ενώ ένα μέσο φακελάκι περιέχει 1,75 γραμμάρια τσαγιού. (σημ: H Mlesna για τα ατομικά φακελάκια χρησιμοποιεί αυστηρά 2γρ τσάι). Η πρώτη εταιρεία που λάνσαρε φακελάκια από νάιλον είναι η ιαπωνική Fuso, ενώ τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν και βιοδιασπώμενα φακελάκια τα οποία ως επί το πλείστον κατασκευάζονται από άμυλο αραβοσίτου.

Ελπίζουμε το κείμενο μας να σας έφερε λίγο πιο κοντά στην ιστορία πίσω από τα απόλυτα εύχρηστα και βολικά φακελάκια τσαγιού που όλοι αγαπάμε και επιλέγουμε.

blank
Μενού
Κατηγορίες